Standard (EADGBE)

Chorus

Wag kang mabahala may nagbabantay sa dilim

Nakaabang sa sulok at may hawak na patalim

Di ka hahayaan na muli pang masaktan

Wag ka nang matakot sa dilim

Verse

Ito ay kwentong hango na galing sa dalawang taong

Nagmamahalan ng tunay ang ngala’y Elsa at Lando

At kahit parang pagkakataon ay nakakandado

Dahil magkalayo ang uri ng buhay ang estado

Ng buhay ni Lando ay di nalalayo sa maraMI

Sinunog ng araw ang kulay ng balat at marami

Ng galon ng pawis ang kanyang naidilig sa lupa

Upang ang gutom ay di na masuklian pa ng luha

Habang ang babaeng kanyang minamahal ay sagana

Ngunit kabilang sa pamilya na di alintanang

Makipagkapwa-tao sa mga tulad niyang dukha

Gayon pa ma’y patuloy ang pagmamahal na pinula ng pagibig

Chorus

Wag kang mabahala may nagbabantay sa dilim

Nakaabang sa sulok at may hawak na patalim

Wag ka nang matakot sa dilim

Verse

Kahit na ano pang bagay ang pilit na ihadlang

Sino man ay walang makakapigil sa paghakbang

Ng mga paa na ang nais ay marating ang ligaya

Niyayang magtanan di nag-atubili na sumama

Hawak ang pangarap at pangako sa isa’t isa

Nagpakalayo-layo di namuhay na may kaba

Dahil alam nila na sa bawa’t isa’y nakalaan

At ang pagmamahalan tangi nilang sinasandalan

Wala ng ibang bagay pa silang mahihiling

Kundi isang pamilya sa loob ng apat na dingding

At isang bubong na maaaring tawaging tahanan

Bakit may pangit na kabanatang kailangang daanan pa

Chorus

Wag kang mabahala may nagbabantay sa dilim

Nakaabang sa sulok at may hawak na patalim

Wag ka nang matakot sa dilim

Verse

Isang gabi na Huwebes lumubog na ang araw

Doon tayo magkita pasalubong ko’y siopao

Upang ating paghatian pagdating ng hapunan

Meron palang nakaabang sa amin na kamalasan

Eskinita sa Ermita may sumaksak kay Elsa

Sa tagiliran isang makalawang na lanseta

Ang gamit upang makuha lang ang kanyang pitaka

Kami’y mahirap lamang bakit di na siya naawa

Hindi ko naabutang buhay ang aking mahal

At hanggang sa huling hantungan ay nagdarasal

Bakit po bakit po ang laging lumalabas

Sa ‘king bibig palaboy-laboy ni walang landas

Akong sinusunod baliw sa mata ng marami

Siguro nga di ko na kilala aking sarili

Pangala’y taong grasa may patalim na gamit

 At ang tanging alam ay isang malungkot na awit

At ang sabi

Chorus

Wag kang mabahala may nagbabantay sa dilim

Nakaabang sa sulok at may hawak na patalim

Di ka hahayaan na muli pang masaktan

Wag ka nang matakot sa dilim

Wag ka nang matakot sa dilim